Wednesday, March 25, 2015

(771) Άρχιτεκτονική, μέρος 656


Και όμως υπάρχει ακόμα κόσμος που θεωρεί το Τόκιο όμορφη πόλη...

 (Για την ίδια φωτογραφία σε μεγαλύτερο μέγεθος και σε μαυρόασπρη εκδοχή, δείτε το σετ «Japan Arekore» στο Flickr).

4 comments:

Ηλίας said...

Ε λοιπόν, δεν έχω κάποια εξήγηση αλλά ειδικά στο Τόκυο δεν χόρταινα να βλέπω κτίρια. Κι όχι τόσο τους μοντέρνους ουρανοξύστες αλλά τα 70s-80s πιο χαμηλά κτίρια (πχ στις περιοχές Nakano,Ebisu, Meguro, Koenji) ή και τα σπιτάκια γύρω από το Nezu. Αχταρμάς μεν, τεράστια ποικιλία από σχήματα και σχέδια δε. Επίσης μου έκανε μεγάλη εντύπωση οτι παρά τη στενότητα χώρου δεν έβλεπες πουθενά μεσοτοιχία. Δε πα να ναι 20 τετραγωνικά εμβαδό για τετραόροφο κτίριο, γύρω του δεν ακουμπούσε με κανένα άλλο και μπορούσες να κάνεις βόλτα ανάμεσα στα κτίρια στο μισό με ενα μετρο κενό (αν δεν είχαν αποθηκεύσει εκεί ποδήλατα, κάδους κλπ).

Γρηγόρης A. Μηλιαρέσης said...

Ναι, το καταλαβαίνω: κι εγώ πιάνω συχνά τον εαυτό μου να συναρπάζεται από την παλιότερη αρχιτεκτονική τους -αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που μένω εδώ που μένω! Για τις μεσοτοιχίες, απαγορεύονται λόγω των σεισμών: πρέπει να υπάρχει ένα διάκενο ακόμα και αν είναι μερικά εκατοστά (η πολυκατοικία που μένουμε τώρα, απέχει από το διπλανό κτίριο περίπου 10 πόντους) ώστε όταν γίνεται σεισμός το κτίριο να μπορεί να ταλαντώνεται. Ιδιαίτερα στα μεγάλα κτίρια, όπου η ταλάντωση είναι μεγάλη (το κτίριο της Μητροπολιτικής Κυβέρνησης στο δυτικό Σιντζούκου ας πούμε, έχει περιθώριο ταλάντωσης 80 εκατοστά) τα διάκενα είναι υποχρεωτικά αντίστοιχα μεγάλα.

Ηλίας said...

Οκ, άλλο ένα μυστήριο λύνεται με τα διάκενα ^_^

Γρηγόρης A. Μηλιαρέσης said...

We aim to please.